του Αισχύλου
Το πρώτο έργο της τριλογίας του σπουδαίου μας τραγικού ανεβάζει στις 6 Φεβρουαρίου ο Πέρης Μιχαηλίδης με το «Θέατρο Μηχανή» στα πλαίσια του πρώτου φεστιβάλ με τίτλο «Θεατρικές Συνθέσεις 2012», με βάση την Αρχαία Τραγωδία που διοργανώνει το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Βeton7 από το Φεβρουάριο μέχρι και το Σεπτέμβριο 2012 και στο οποίο θα παρουσιαστούν τα έργα 14 θεατρικών ομάδων και μεμονωμένων καλλιτεχνών.
Πρόκειται σύμφωνα με το δελτίο τύπου για μια Συμβατική Παράσταση Υστερικού Ρεαλισμού και ταυτόχρονα μια παράσταση-κατάβαση σε ένα τοπίο όπου το μεγαλείο του ανθρώπινου συναισθήματος κυριαρχείται από την υστερία ενός κόσμου άδικου, καταραμένου και τόσο τραγικού… Μιλάμε με τον ίδιο και τους συνεργάτες του για το περιεχόμενο της τραγωδίας, την διαχρονικότητά της και την οπτική της παράστασης που είναι αφιερωμένη στο βιβλίο του Πήτερ Μπρουκ «Η ανοιχτή πόρτα», σ’ εκείνους που κυριολεκτικά δούλεψαν γι’ αυτήν και σε όσους πιστεύουν ακόμη ότι η Τέχνη μπορεί να μας ενώσει και να μας δώσει τη δύναμη να ανατρέψουμε το κατεστημένο.
Τι ακριβώς είναι μια «Συμβατική Παράσταση Υστερικού Ρεαλισμού»;
Λεωνίδας Παπαδόπουλος: Συμβατική γιατί η τραγωδία δεν μπορεί να ερμηνευτεί και να παρασταθεί έξω από τις νόρμες που υπαγορεύει το ίδιο το κείμενο, αν θέλει να διατηρήσει τις ιδιότητες του είδους της, υστερικού ρεαλισμού διότι στο σύγχρονο κόσμο μας, ο ρεαλισμός, από μόνος του, αδυνατεί να αποτυπώσει τις εξελίξεις που βιώνουμε μέσα σε μια παράλογη πραγματικότητα, και διότι η παραστατική απόδοση της αρχαίας τραγωδίας αναζητά έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, ικανό να αποτυπώσει την υπερβατική της φύση, που αποδεδειγμένα ο ρεαλισμός από μόνος του αδυνατεί να το κάνει λόγω της ίδιας της περιοριστικής του ταυτότητας. Ο υστερικός ρεαλισμός πιστεύω ότι αποδίδει αυτήν την υπέρβαση μέσα στην οποία ακροβατούν οι τραγικοί ήρωες...
Με πιο τρόπο προσεγγίζει η συγκεκριμένη τριλογία το πολύ σημαντικό ζήτημα της μετάβασης από το σεληνιακό στο ηλιακό σύστημα που αποτελεί και το κομβικό στοιχείο όλης της;
Λεωνίδας Παπαδόπουλος: Η μητριαρχία συνδεδεμένη με τη σεληνιακή λατρεία και όλους τους συμβολισμούς που αυτή λαμβάνει στο αισχύλειο σύμπαν (μάνα-νύχτα, γη και χθόνιες θεότητες του κάτω κόσμου) συγκρούεται με το στοιχείο του φωτός, της φλόγας και του ήλιου, της ανδρικής αρχής και της ουράνιας ηλιακής λατρείας του Ολύμπιου Δία. Η επιστροφή του άνδρα-βασιλιά, θύματος της γυναικείας εκδίκησης σηματοδοτεί, στο ίδιο τοπίο, την αναχώρηση ενός απογόνου, μητροκτόνου και περιπλανώμενου ήρωα, θύματος της ίδιας γυναικείας φύσης που ο θάνατός της γεννά την ενοχή του. Μεσολαβεί μια μητροκτονία, ύβρις ή κάθαρση, αλλά πάντα αναπόσπαστο κομμάτι ενός κύκλου φαυλότητας που ζητά ένα τέλος. Γεγονότα γεννούν άλλα γεγονότα και παλιές αμαρτίες γεννούν νέες. Η μετάβαση είναι συνεχής και εναλλασσόμενη και αυτό γιατί το τέλος αβέβαιο...ή μήπως είναι τραγικά καταδικασμένο σε αδιέξοδο; Η παράσταση μάλλον επιδιώκει μια πορεία ανοιχτού τέλους.
Ποιο είναι το περιεχόμενο της τραγωδίας;
Άγγελος Π. Πέτροβας: Η μόνη ολοκληρωμένη τραγωδία που έχει σωθεί είναι η «Ορέστεια» και σε αυτήν ο θεωρούμενος πολιτικότερος τραγωδός, ο Αισχύλος, μας αφήνει παρακαταθήκη μια εντελεχή χαρτογράφηση των δομών εξουσίας που μετατρέπονται σε δομές βίας και κατίσχυσης όταν η ηθική παύει να αποτελεί την κυρίαρχη μεθοδολογία του πολιτικού σκέπτεσθαι και πράττειν.
Πως επεξεργάστηκε η ομάδα την δραματουργία;
Άγγελος Π. Πέτροβας: Η ομάδα που παρουσιάζει την παράσταση «Αγαμέμνων», έχω την αίσθηση ότι επιλέγει από τα δύο, εκ των τριών μερών του κειμένου, (Αγαμέμνων Χοηφόροι) εκείνα τα αποσπάσματα, χρησιμοποιώντας την εξαιρετική μετάφραση-μελέτη του Δημητριάδη, της δίνουν την δυνατότητα, κάνοντας απόλυτο θέατρο, να μεταφέρει τον Αισχύλειο πολιτικό λόγο, σήμερα, και να τον μετατρέψει σε ουσιαστική, και δική της καταγγελία ώστε να κατανοήσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η «εξ-ουσία», χάνοντας την διαλεκτική της ουσία, μεταλλάσσεται σε βία, φορώντας τον μανδύα της δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Ο λόγος του ποιητή είναι ο άχρονος-διαχρονικός Λόγος υποστήριξης της ηθικής, ως συγκροτητικού ιστού της πολιτείας, και της ανάδειξής της σε μοναδική αντιστασιακή πρόταση σε χρονικές περιόδους που τα πάντα αποσαθρώνονται.
Γιατί επιλέχτηκε αυτή η μετάφραση;
Πέρης Μιχαηλίδης: Η παράσταση «Αγαμέμνων» του Αισχύλου έγινε με αφορμή αυτήν την εξαιρετική μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη που μεταφέρει ανάγλυφα το μέγεθος του αρχαίου κειμένου και προσφέρει στους δημιουργούς τη δυνατότητα να «επικοινωνήσουν» το κείμενο χωρίς ενδιάμεσες τεχνικές.
Ποια φαντάζεσαι θα είναι η απήχηση της παράστασης αυτής σε ένα κοινό το οποίο μαστίζεται από προδοσίες, απειλές και μέτρα που οδηγούν στην διαρκή και όλο πιο βαθιά εξαθλίωσή του;
Πέρης Μιχαηλίδης: Η παράσταση «Αγαμέμνων» δίνεται σε μια ιδιαίτερη στιγμή για τον τόπο μας. Το πολιτικό σύστημα έχει χρεοκοπήσει, αντιδραστικές δυνάμεις παραδίδουν την πατρίδα στα διεθνή συμφέροντα υποθηκεύοντας το μέλλον της. Κυρίαρχο στοιχείο αυτής της πολιτικής είναι η απαξίωση της Τέχνης, ο ενταφιασμός της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (κλείσιμο του Θεατρικού Μου σείου), η κατάργηση της διδασκαλίας του Θεάτρου στην εκπαίδευση κ.λ.π..
Ποια είναι η σκηνοθετική οπτική για την συγκεκριμένη παράσταση;
Πέρης Μιχαηλίδης: Η παράσταση «Αγαμέμνων» (Work in Progress) μακριά ακόμα από τα «Υπόστεγα του συστήματος» θέλει να δείξει ότι η Τέχνη μπορεί να ζήσει και χωρίς παχυλές καθοδηγούμενες επιχορηγήσεις, «ευφάνταστους» σκηνογράφους που μετατρέπουν τα θέατρα σε περίπτερα και «νεωτεριστές» σκηνοθέτες που οδηγούνται σε πολύωρες «νεκροφανείς» παραστάσεις.
Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Πέρης Μιχαηλίδης
Σκηνικά Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Δραματουργική επεξεργασία, βοηθός σκηνοθέτη: Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνογράφου: Ευγενία Κοβότσου
Φωτογράφιση: Γιάννης Αντύπας
Παίζουν: Δημήτρης Μπικηρόπουλος
Βαλέρια Χριστοδουλίδου
Πέρης Μιχαηλίδης
Αγγελική Ματοπούλου
Γρηγόρης Πατρικαρέας
Ηλίας Κουνέλας
Νικολίτσα Αγγελακοπούλου.
Παραστάσεις: Από 6 μέχρι 28 Φεβρουαρίου 2012 κάθε Δευτέρα και Τρίτη
Ώρα: 21.30
Διάρκεια: 50’
Εισιτήριο: 10€
BETON7
Πύδνας 7
Βοτανικός
Τηλέφωνο: 210 7512625
www.artatnet.gr
