¨Το Δείπνο ¨ πρεμιέρα Ιούνιος 2010
Μέσα από αμέτρητους πειραματισμούς σε επίπεδο σωματικό, αλλά
και αναζήτησης των εσωτερικών ανησυχιών και παρορμήσεων τους, ενώνοντας τη
θεατρική με τη χορευτική πρότερη εμπειρία μας δημιουργήθηκε το έργο «Το Δείπνο ».
Το αρχικό ερέθισμα ήταν ο όρος «καταπίεση». Πως γεννιέται,
από πού μπορεί να ξεκινήσει, πως οι άνθρωποι επιλέγουν αυτό το μοτίβο
συμπεριφοράς. Και αμέσως μετά η μεγάλη ερώτηση, πόση καταπίεση μπορεί να
αντέξει ένας άνθρωπος; Αν αυτή είναι ενδοοικογενειακή, πόσο κάποιοι στο όνομα
της οικογενειακής ή οποιουδήποτε είδους αγάπης θα πατάνε επί αγαπημένων
πτωμάτων; Πόσο μόνοι, ατελείς και συναισθηματικά ανάπηροι είμαστε λόγω
προσωπικών αποφάσεων και επιλογών; Ποιος μας οδηγεί σε αυτές; Είναι το εσωτερικό μας τοπίο μονομερές ή
πολυσχιδές, ισόποσα φωτεινό και σκοτεινό ταυτόχρονα; Αν αύριο μας χάριζαν την
ελευθερία που διακαώς αναζητούμε θα ξέραμε άραγε πώς να τη διαχειριστούμε;
Για να γίνουν πιο κατανοητά αυτά τα ερωτήματα αποφασίστηκε μια προσέγγιση όχι αφηρημένη
αλλά πιο ρεαλιστική. Μια ιστορία γραμμική, με τα απαραίτητα στοιχεία
σουρεαλισμού που δεν δημιουργούν χάος αλλά βοηθούν στη συναισθηματική
ενεργοποίηση. Ακολουθώντας λοιπόν αυτόν το νέο δρόμο δημιουργίας δεν
χρησιμοποιήθηκε ένα γνωστό θεατρικό έργο αλλά μια ιστορία και ένα κείμενο τα οποία
εξελίχθηκαν μέσα από μια συνεχή
συνδιαλλαγή και αλληλεπίδραση ανάμεσα στους δημιουργούς, το συγγραφέα, το
μουσικό και τους performers .
Πέντε
αδέλφια σημαδεμένα από την ενδοοικογενειακή καταπίεση με την οποία μεγάλωσαν,
με συναισθηματικές αναπηρίες κάθε είδους θα συγκρουστούν , θα αποδομηθούν ως
προσωπικότητες , θα προσπαθήσουν να
αποτινάξουν το νοσηρό παρελθόν ή θα βουτήξουν μέσα του. Καθώς ο εξωτερικός
δυνάστης εκλείπει το μοτίβο παραμένει χαραγμένο για πάντα στις ψυχές των
δυναστευμένων.
